O θείος μου ο Γιώργος, ο μικρός αδερφός της μάνας μου, την δεκαετία του 80 δούλευε στα καράβια, ναυτικός. Ταξίδευε σ’ όλο τον κόσμο, στην Αφρική, στην Ασία, στην Αμερική – στο παιδικό μου μυαλό νόμιζα πως πήγαινε μακριά ως το διάστημα. Είχαμε σχετικά μικρή διαφορά ηλικίας, 17 χρόνια, και τον είχα σαν μεγάλο αδερφό. Όταν έλειπε, μου έλειπε και όταν μετά από μήνες γύριζε, για μένα ήταν η πιο μεγάλη γιορτή. Χαιρόμουν που τον ξανάβλεπα, αλλά χαιρόμουν και γι’ αυτά που έφερνε μαζί του για μένα. Μεγάλες κούτες Playmobil, αυτοκινητόδρομους, τηλεκατευθυνόμενα αυτοκίνητα και συναρμολογούμενα καράβια.
Κάπου όμως προς τα Χριστούγεννα του 1983, το θυμάμαι γιατί πήγαινα Β’ Δημοτικού, ο Άγιος Βασίλης θείος Γιώργος έφερε ένα δώρο που άλλαξε όλο το σπίτι μας. Μπήκε στο σαλόνι μας γεμάτος χαμόγελο και περηφάνια και άφησε στη μέση του χαλιού ένα τεράστιο καφέ χαρτονένιο κουτί. Από την ανακούφιση που είδα στο βλέμμα του τη στιγμή που το άφησε στο πάτωμα, κατάλαβα πως το περιεχόμενο του κουτιού θα ήταν πολύ βαρύ. Έτρεξα να το ανοίξω φαντασιώνοντας πως πρόκειται για το πιο μεγάλο Playmobil που έχει φτιαχτεί ποτέ, όμως ο θείος με σταμάτησε και μου είπε “κάτσε Μιχαλάκη, αυτό πρέπει να το ανοίξει ο μπαμπάς! Είναι δώρο για όλο το σπίτι, αλλά θα το ανοίξει ο μπαμπάς σου”. Με την απόγνωση ενός τραγικού ήρωα και την ανυπομονησία ενός μικρού παιδιού, κοίταξα προς τον πατέρα μου, που αφού αγκάλιασε τον θείο, έπιασε με ένα ψαλίδι να ανοίγει την κούτα.
Από μέσα εμφανίστηκε ένα βαρύ ασημένιο ορθογώνιο πράγμα, που καθόλου δεν μου γέμισε το μάτι και με γέμισε απορία, μα πιο πολύ απογοήτευση. Ο πατέρας μου πανηγύριζε και αγκάλιαζε με ενθουσιασμό τον θείο και γω παίζει σιγά-σιγά να είχα βουρκώσει απ’ το κακό μου.
“Τι είναι αυτό;”, αναρωτήθηκα ξενερωμένος και οι μεγάλοι έβαλαν τα γέλια.
“Αυτό”, είπε σοβαρά ο πατέρας μου, “είναι ένας ραδιοενισχυτής και από αυτόν θα ακούμε μουσική και θα κάνουμε και πάρτυ! Και δεν είναι ένας τυχαίος ενισχυτής, είναι ένας PIoneer SX-1980! Θηρίο!”.
Δεν μου πήρε και πολύ καιρό να καταλάβω πόσο σημαντικό ήταν το δώρο του θείου Γιώργου. Πάνω του ο πατέρας μου συνέδεσε ηχεία, κασετόφωνο και πικάπ και από εκεί άκουγα εμμονικά μουσική τα επόμενα 10-15 χρόνια. Από τα “Στρουμφάκια” και την “Τενεκεδούπολη”, μέχρι και τον Παπακωνσταντίνου και τον Μηλιώκα. Και τους Κατσιμίχα και τον Γιοκαρίνη και από κει τον Σαββόπουλο και τον Παπάζογλου. Και τους Doors, τους Beatles, τους Cockney Rebel και τους Stones και τους Pink Floyd. Όλα μου τα πρώτα ακούσματα, από παιδάκι ως σχεδόν την ενήλικη ζωή μου ηχούσαν μέσα από αυτό το ασημένιο υπέροχο μηχάνημα. Και, φυσικά, όπως ο πατέρας μου είχε εξαρχής προαναγγείλει, κάναμε πάρτυ. Πολλά πάρτυ. Πάρτυ μεγάλων και πάρτυ μικρών, κι ύστερα πάρτυ μεγάλων και μικρών. Όλοι μαζί. Με τον SX-1980 ακούραστο να μας απογειώνει και να μην μας απογοητεύει ποτέ.
Έχουν περάσει πια 40 χρόνια από τότε και από τα χέρια (και τα αυτιά) μου έχουν περάσει πολλά μηχανήματα – ο Pioneer SX-1980 όμως ήταν ένα από τα καλύτερα. Διαβάζω πια πως θεωρείται το “HI-FI Holy Grail” και “MONSTER” στο είδος του. Γενικώς, ο Ιαπωνικός κολοσσός της Pioneer στα 70’s και στα 80’s υπήρξε συνώνυμος του καλού και αψεγάδιαστου ήχου και προϊόντα της εταιρείας έβρισκες σε κάθε σπίτι, σε κάθε μαγαζί, αλλά και σε κάθε αυτοκίνητο.
Τεράστια χαρά, ως μουσικόφιλο, μου δίνει το γεγονός πως το brand επέστρεψε στην ελληνική αγορά με έδρα τη Θεσσαλονίκη και τον όμιλο ΝΝ Group. Κι έτσι, το παρελθόν μπορεί πια να αγκαλιάσει το παρόν και το μέλλον…
Εδώ βρίσκεις το legacy της υπεραγαπημένης Pioneer, εξαιρετικά και υπερσύγχρονα μηχανήματα, ακούραστα και καλαίσθητα, όπως ο SX-1980 που μας είχε φέρει από τα καράβια ο θείος μου.
Πηγή άρθρου και φωτογραφιών: ypogeio.gr